De drone is van levensbelang, vult strandmanager Ruud Koelewijn aan. „Tijd speelt hier een belangrijke factor. En juist dat is wat we met de inzet van drones kunnen winnen.”

Maar voordat de drones daadwerkelijk kunnen worden ingezet, moet er dus uitgebreid worden getest. En dat gebeurt vandaag aan de hand van vijf scenario’s. Hoewel voorbereid zijn de acterende reddingszwemmers binnen de scenario’s aan hun lot overgelaten, om het zo echt mogelijk te laten lijken.

Koelewijn: „Het is niet: er loopt ergens een kind in de duinen en we speuren het op. Nee, het is: er is een kind zoek!” En daarmee wordt nog maar eens aangetoond dat de basisvaardigheden van een reddingszwemmer doorslaggevend blijven. „Het belangrijkste blijft om op dat moment de juiste vragen te stellen. Waar en wanneer zag u uw kind voor het laatst? Hoe ziet uw kind eruit? En is het een jongen of een meisje? Aan de hand van die laatste vraag kun je bijvoorbeeld al een inschatting maken waar het kind naartoe is gelopen: jongens lopen vaak met de wind mee, meisjes lopen vaker tegen te wind in omdat anders het lange haar in hun gezicht waait.” Het zou ook een voordeel opleveren als je een foto van je kind neemt zodra je op het strand bent. en die bij vermissing met de strandwachten deelt. De herkenning wordt dan een stuk eenvoudiger.

Den Boer: „Nu hadden we het kind binnen vijftien minuten gevonden. Als we het kind zonder drone moeten zoeken ben je veel meer tijd kwijt. Je hoeft niemand uit te leggen, en ouders zeker niet, wat voor verschil dat maakt. Dat lijkt me duidelijk.”

Defibrillator

Dan over het gevaar van de zee. Dat lijkt te zijn toegenomen, beamen de strandmanagers als we nieuwsberichten over muien doornemen. Toch speelt ook onwetendheid niet zelden een ongelukkige rol in het leed, ziet Koelewijn. „Je gelooft het soms niet wat je meemaakt. Laatst troffen we twee kinderen aan in het water, van 6 en 3 jaar oud. Ze stonden er tot hun middel in en zochten mama. Mama zat op het terras met een bel wijn, met haar rug naar de zee en op haar mobiel. Ze denken soms dat dit een meertje is. En dan nog.”

Onwetendheid in combinatie met de toegenomen populariteit van strandrecreatie, vult Den Boer aan. „Mensen raken ook eerder het overzicht kwijt in de drukte. Een drone kan dan het verschil maken.”

Het overzicht dat de drone biedt – mét warmtebeeldcamera – en de mogelijkheid iemand te kalmeren of instrueren, laat zich nog meer gelden op zee. Waar op het strand mensen het zicht ontnemen en in de duinen het gras en hoogteverschillen dat doen, zijn dit in het water de golven.

Koelewijn: „Zelfs in onze boot heb je met een beetje golfslag maar zicht tot een meter of honderd. Golven zijn verraderlijk.” En dat geldt evenzeer voor de reddingszwemmers zelf. „Dat is ook fijn hieraan: de drone kan in dit geval boven de drenkeling hangen zodat de reddingszwemmer weet waar hij naartoe moet, ook als er hoge golven zijn.”

Den Boer: „Drones blijven een aanvulling. Ze kunnen het werk niet van ons overnemen, maar ze maken het wel veel makkelijker. Ik zie echt mogelijkheden.”

En dat is nog buiten op handen zijnde innovaties gerekend. „Met de volgende software-update zijn we ook in staat iemand toe te spreken via de speakers”, weet Thomas Brinkman. „Zo kun je mensen en kinderen nog beter aanwijzingen geven.”

Brinkman is hier vandaag namens AirHub, een bedrijf gespecialiseerd in software en regelgeving voor drones. De drones zelf en bijbehorende piloten worden beschikbaar gesteld door DroneQ Robotics. Het zijn allemaal partijen die elkaar op hebben gezocht met als doel het mariniseren van de dronetechniek, oftewel: het gebruiken van drones voor werkzaamheden op en rondom zee, waaronder strandveiligheid. Spin in dit web van techniek en eerste hulp is John Spee, van technologiecluster METIP.

Spee: „Wat in de toekomst misschien ook mogelijk is, is dat we er dingen mee kunnen vervoeren. In dit geval zou dat betekenen dat je bijvoorbeeld een AED (Automatische Externe Defibrillator) naar iemand kan vliegen die net onwel is geworden. Zo kunnen omstanders alvast reanimeren.”

Vozen

Maar ondanks alle voordelen zijn er nog wel wat drempels te nemen, onder de noemers privacy en luchtverkeersveiligheid. Dat laatste is iets wat tijd en overleg gaat kosten, ziet Brinkman met vliegveld De Kooy om de hoek. Het doel is om uiteindelijk luchtverkeersleiding voor droneverkeer te ontwikkelen, legt hij uit, in overleg met de nationale luchtverkeersleiding. „Dan kunnen we op afstand meerdere drones besturen, met iedere drone een eigen box om vanaf op te stijgen, te landen en op te laden. En dan hebben we ook groter bereik dan de twee kilometer die we nu per piloot hebben.”

En wat privacy betreft is het vooral wennen en goed vertrouwen hebben. Stelletjes die liggen te vozen op het strand hoeven niet bang te zijn voor pottenkijkers, benadrukt Den Boer. „We gaan niet patrouilleren om strandgangers in de gaten te houden. We zullen de drones hoofdzakelijk inzetten voor reddingsoperaties.”

Glimlachend: „Wat wel fijn zou zijn is als we mensen kunnen oproepen hun troep op ruimen. Bijvoorbeeld zwervers die bij Den Helder in de duinen slapen: ’Mannen goedemorgen, ruimen jullie je zooi even op?’”

Dan weer serieus. „De veiligheid staat voorop. Maar ik zie mogelijkheden. Moet je zien”, zegt Den Boer vol verwondering terwijl hij naar een grijs gevaarte in de verte wijst. „Vanaf hier kan die drone gewoon zien wat de naam van dat schip is.” F237 staat erop, ziet hij op het scherm van de piloot; een fregat van de Royal Navy.

Den Boer: „Ongelooflijk toch.”